جان کریستوفر «جانی» دپ دوم (به انگلیسی: John Christopher “Johnny” Depp II؛ زادهٔ ۹ ژوئن ۱۹۶۳) بازیگر، تهیه کننده، موسیقی دان و کارگردان آمریکایی است. او تاکنون توانسته است جایزهٔ گلدن گلوب و جایزه انجمن بازیگران نمایش را برای بهترین بازیگر مرد از آن خود کند. آغاز موفّقیت های او به دههٔ ۱۹۸۰ میلادی و مجموعهٔ تلویزیونی خیابان جامپ شماره ۲۱ باز می گردد. او در این مجموعه به یک بازیگر نوجوان محبوب تبدیل شد.

پس از آن در سال ۱۹۹۰ در فیلم ادوارد دست قیچی بازی کرد و بعد با فیلم هایی مانند اسلیپی هالو، چارلی و کارخانه شکلات سازی، سری دزدان دریایی کارائیب، سویینی تاد: آرایشگر شیطانی خیابان فلیت، آلیس در سرزمین عجایب، رنگو و سایه های سیاه به موفّقیت های بزرگی در گیشه دست یافته است. جانی دپ برای به تصویر درآوردن شخصیت هایی مانند ادوارد دی وود در اد وود، جوزف دی پیستن در دنی براسکو، هانتر اس تامپسون در ترس و نفرت در لاس وگاس، جورج جانگ در کوکایین و جان دلینجر در دشمنان مردم تحسین شده است.

فیلم های جانی دپ بیش از ۳٫۱ میلیارد دلار در آمریکا و بیش از ۷٫۶ میلیارد دلار در جهان فروش داشته است. او بارها نامزد دریافت بهترین جایزه ها از جمله گلدن گلوب و اسکار شده است و جایزهٔ گلدن گلوب بهترین بازیگر مرد را برای سوئینی تاد: آرایشگر شیطانی خیابان فلیت و جایزهٔ انجمن بازیگران نمایش را برای دزدان دریایی کارائیب: نفرین مروارید سیاه برنده شده است. مجلهٔ پیپل تاکنون دو بار در سال های ۲۰۰۳ و ۲۰۰۹ او را به عنوان جذاب ترین مرد معرفی کرده است. نام جانی دپ در کتاب رکوردهای گینس به عنوان گران ترین بازیگر با دستمزد ۷۵ میلیون دلار ثبت شده است. در سال ۱۹۹۵ مجلهٔ امپایر جانی دپ را به عنوان یکی از ۱۰۰ ستارهٔ تاریخ سینما انتخاب کرد و مقام ۶۷ را در بین ۱۰۰ ستارهٔ همیشگی سینما به او داد. در سال ۲۰۰۱ یکی از ۲۰ چهرهٔ دنیای سرگرمی شناخته شد. و در سال ۲۰۱۲ IMDB جانی دپ را به عنوان بهترین بازیگر سینمای جهان در ۱۰ سال گذشته معرفی کرد.

زندگی نامه

کودکی

او در کنتاکی به دنیا آمد. پدرش سنیور جان کریستوفر دپ مهندس شهرسازی و مادرش بتی سو ولز یک پیش خدمت بود. او یک برادر به نام دنیل دارد که رمان نویس است و نیز دو خواهر به نام های کریستی (که اکنون مدیر شخصی اش است) و دبی دارد. خانوادهٔ او از مهاجران فرانسوی پروتستان بودند که در حدود سال ۱۷۰۰ در ویرجینیا ساکن شدند. جانی دپ همچنین گمان می کند که یک سرخپوست است و در سال ۲۰۱۱ عنوان کرد: «فکر می کنم کمی در درونم سرخپوست هستم. مادر مادربزرگم کمی سرخپوست بود و در چروکی بزرگ شد. اهل کنتاکی بودنم نیز با این قضیه جور در می آید. آنجا پر از چروکی و سرخپوست است.»
خانوادهٔ او در دوران کودکی اش اغلب نقل مکان می کردند به طوری که او و برادر و خواهرانش در بیش از ۲۰ مکان مختلف زندگی کرده اند و در نهایت در سال ۱۹۷۰ در فلوریدا ساکن شدند. در سال ۱۹۷۸ والدینش از هم جدا شدند. مادرش سپس با رابرت پالمر (متوفی سال ۲۰۰۰) ازدواج کرد. او همیشه از رابرت پالمر به عنوان «الهام بخش من» یاد می کند.
او در کودکی اش به خاطر استرس ناشی از رو به رو شدن با مشکلات خانوادگی دست به خودآزاری می زد و هفت یا هشت اثر زخم به جا مانده از آن زمان دارد. در مصاحبه ای که سال ۱۹۹۳ داشت، عنوان کرد: «بدن من نوعی مجله است. مانند کاری که سربازها می کنند، هر خالکوبی معنی خاصی دارد، چه می خواهد توسط خودت با چاقو صورت گرفته باشد یا توسط یک هنرمند این رشته.»

دههٔ ۱۹۸۰

وقتی ۱۲ سالش بود مادرش به او یک گیتار هدیه داد و او شروع به نواختن در گاراژ راک های مختلف کرد. یک سال پس از جدایی والدینش، دبیرستان را رها کرد تا نوازنده راک شود. دو هفته بعد سعی کرد به مدرسه بازگردد اما مدیر به او گفت که به دنبال رویایش برود و موسیقیدان شود. او با گروه بچه ها شروع به نواختن کرد. این گروه موفقیت محلی نسبتاً کمی را تجربه کرد. اعضای گروه بچه ها برای دستیابی به قراردادی برای ضبط موسیقی، راهی لس آنجلس شدند و نام گروه را به روش شش تیر تغییر دادند ولی پیش از ضبط آهنگ، این گروه متلاشی شد. او بلافاصله به گروه راک سیتی انجلز پیوست و در نوشتن آهنگ مری همکاری کرد. که در اولین اجرای این گروه برای شرکت نشر گفن رکوردز با نام اندوه مرد جوان ثبت شد.
در ۲۴ دسامبر ۱۹۸۳ با لوری آن آلیسون خواهر خواننده و نوازندهٔ باس گروه ازدواج کرد. در دوران تأهل، همسرش به چهره پردازی می پرداخت در حالی که او به انواع شغل های عجیب و غریب اشتغال داشت، از جمله این شغل ها می توان به بازاریابی از راه دور برای فروش خودکار اشاره کرد. همسرش او را به نیکولاس کیج معرفی کرد و کیج به او پیشنهاد کرد تا وارد عرصهٔ بازیگری شود. او و همسرش در سال ۱۹۸۵ از هم طلاق گرفتند. سپس سر صحنهٔ فیلم کوتاه اح/مق ها با شرلین فن آشنا و نامزد شد. جانی دپ و شرلین فن برای فیلم تراشین در سال ۱۹۸۶ تست دادند و هر دو پذیرفته شدند. کارگردان فیلم جانی دپ را به عنوان ستارهٔ اصلی برگزید. این نقش دومین نقش اصلی او محسوب می شد. اما بعداً تهیه کنندهٔ فیلم با انتخاب کارگردان مخالفت و او را رد کرد.

شغل بازیگری

تلویزیون

جانی دپ نقش اصلی سریال تلویزیونی خیابان جامپ شماره ۲۱ را برای شبکه رسانه ای فاکس در سال ۱۹۸۷ بازی کرد. او به این علت بازی در این فیلم را پذیرفت تا بتواند با فردریک فورست که الهام بخش او بوده است هم بازی شود. نقش مکمل او، سل جنکو دوست قدیمی اش بود که در نقش خدمتکاری به نام بلوفیش بازی کرد. موفقیت این سریال، او را به یک بازیگر محبوب نوجوان در اواخر دههٔ ۱۹۸۰ تبدیل کرد. اما با این وجود مدتی بعد احساس کرد که مجبور به بازی در این نقش شده است. پس از آن تصمیم گرفت فقط در فیلم هایی که احساس می کند مناسب اوست بازی کند.

نقش های فیلم

اولین نقش اصلی جانی دپ در فیلم ترسناک و کلاسیک کابوس در خیابان الم در سال ۱۹۸۴ بود. او نقش دوست قهرمان فیلم، نانسی تامپسون (با بازی هدر لنگنکمپ) و یکی از قربانیان فردی کروگر را بازی کرد. او اولین گزینهٔ کارگردان برای ایفای نقش یک اسکیت باز آمریکایی درفیلم درام تراشین محصول سال ۱۹۸۶ بود، اما بعداً توسط تهیه کنندهٔ فیلم کنار گذاشته شد. همچنین در این سال در نقش دوم فیلم جوخه به کارگردانی الیور استون ظاهر شد. در سال ۱۹۹۰ در فیلم ادوارد دست قیچی به کارگردانی تیم برتون بازی کرد که موفقیت فیلم به ارتباط طولانی مدت آن دو انجامید و آیندهٔ حرفه ای جانی دپ را تحت تأثیر قرار داد.
در سال ۱۹۹۸ جانی دپ، که طرفدار و دوست قدیمی نویسنده ای به نام هانتر اس تامپسون بود، در فیلم ترس و نفرت در لاس وگاس که بر اساس رمانی به همین نام از تامپسون ساخته شد، بازی کرد. در سال ۲۰۰۸ راوی فیلم مستند گونزو:زندگی و کار دکتر هانتر اس تامپسون بود. او بیشتر هزینه های مراسم یادبود دکتر تامپسون را پرداخت. او این مراسم را با آتش بازی و شلیک خاکستر تامپسون با توپ دراسپن،کلورادو جایی که دوستش زندگی می کرد، کامل کرد. کار بعدی جانی دپ از آثار تامپسون فیلم خاطرات عجیب و غریب بود که در سال ۲۰۱۱ اکران شد که از یکی از رمان های تامپسون اقتباس شده بود.
منتقدین نقش های جانی دپ را «شخصیت های دوست دار تنهایی» توصیف کرده اند. دپ این دوره از حرفه اش را پر از «شکست های تعریف شده از طرف استودیوها» و «فیلم هایی که برای گیشه مثل سم بودند» ذکر کرده است اما او فکر می کند استودیوها هرگز فیلم ها را درک نکردند و بازاریابی خوبی نداشتند. جانی دپ نقش هایی را که جالب دانسته انتخاب کرده است نه نقش هایی که فکر می کرده پرفروش خواهند بود.
فیلم ۲۰۰۳ کمپانی والت دیزنی، دزدان دریایی کاریب:نفرین مروارید سیاه یک موفقیت بزرگ برای او بود. او، نقش کاپیتان جک اسپرو، دزد دریایی جذاب و مؤدب با شیوهٔ راه رفتنی خاص را ایفا کرد که بسیار مورد ستایش قرار گرفته است. مدیران کمپانی والت دیزنی در ابتدا دربارهٔ موفقیت این نقش تردید داشتند اما با اکران عمومی فیلم، این شخصیت در بین مردم محبوبیت زیادی پیدا کرد. طبق نظرسنجی شرکت فندنگو (شرکتفروش بلیط سینما) نقش کاپیتان جک اسپرو بیشترین جذابیت را برای مخاطبان داشته است. کارگردان فیلم گور وربینسکی گفته است که این شخصیت، بسیار شبیه به شخصیت خود جانی دپ است اما دپ عنوان کرد که این شخصیت را از کیت ریچاردز، گیتاریست گروه رولینگ استونز الگو برداری کرده است.

او در سال ۲۰۰۴ نامزد جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد برای ایفای نقش جی ام بری نویسندهٔ اسکاتلندی در فیلم در جستوجوی سرزمین خیالی شد. پس از آن، در نقش ویلی وانکا در فیلم چارلی و کارخانهٔ شکلات سازی، محصول سال ۲۰۰۵، ظاهر شد که موفقیت زیادی در گیشه کسب کرد و او به خاطر ایفای این نقش نامزد جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر مرد فیلم موزیکال یا کمدی شد.
جانی دپ به نقش کاپیتان جک اسپرو در دزدان دریایی کاراییب:صندوق مرد مرده برگشت که در ۷ ژوئیه ۲۰۰۶ اکران شد و ۱۳۵٫۵ میلیون دلار در سه روزاول اکران در آمریکا فروش کرد و رکورد فروش گیشه را در بالاترین فروش آخر هفته شکست. دزدان دریایی کاراییب:پایان جهان هم در ۲۴ مه ۲۰۰۷ اکران شد. دپ گفته است: «کاپیتان اسپرو بخش بزرگی از من است» و او دوست دارد که این نقش را در سری های بعد هم بازی کند. همچنین او صداپیشهٔ کاپیتان اسپرو در بازی کامپیوتری دزدان دریایی کارائیب: افسانهٔ جک اسپرو بوده است.
استعداد چشمگیر شمشیربازی جانی دپ که برای نقش کاپیتان اسپرو پیشرفت کرد، در فیلم مستند بازپس گرفتن شمشیر برجسته شد. در این فیلم، استاد شمشیرزنی باب اندرسون تجربیاتش را به او در طراحی حرکات شمشیرزنی برای فیلم دزدان دریایی کارائیب: نفرین مروارید سیاه می آموخت.
جانی دپ برای ایفای هنرمندانهٔ نقش سوئینی تاد در فیلم ترسناک و موزیکال سوئینی تاد: آرایشگر شیطانی خیابان فلیت به کارگردانی تیمبرتون، برندهٔ جایزهٔ گلدن گلوب بهترین بازیگر مرد فیلم موزیکال یا کمدی شد. او در مراسم اهدای جوایز از انجمن مطبوعات خارجی هالیوود تشکر کرد و از تیم برتون برای اعتماد زیاد و پشتیبانی اش تقدیر کرد.
در سال ۲۰۰۹ جانی دپ به همراه جودلا و کالین فارل در قسمت های باقی مانده از نقش هیث لجر در فیلم تخیلات دکتر پارناسوس که به دلیلمرگ ناگهانی اش ناتمام مانده بود، بازی کرد. هر سه بازیگر دستمزدشان را به ماتیلدا، دختر هیث لجر دادند. او در نقش کلاه دوز دیوانه در فیلمآلیس در سرزمین عجایب به کارگردانی تیم برتون بازی بسیار درخشانی ارائه کرده است و صداپیشهٔ نقش رنگو در فیلم رنگو به کارگردانی گور وربینسکی بوده است. فیلم رنگو برندهٔ جایزهٔ اسکار بهترین فیلم پویانمایی آکادمی اسکار در سال ۲۰۱۲ شد و گور وربینسکی در مراسم اسکار از جانی دپ تشکر کرد.
در سال ۲۰۱۱ جانی دپ به نقش کاپیتان جک اسپرو در فیلم دزدان دریایی کاراییب:سوار بر امواج ناشناخته برگشت. این فیلم در اولین هفتهٔ اکران در سطح جهانی ۳۴۶٫۴ میلیون دلار در گیشه فروش کرد و رکورد زد.

همکاری با تیم برتون

او با تیم برتون کارگردان سینما و دوست صمیمی اش، تا کنون در ۸ فیلم همکاری کرده است. اولینش ادوارد دست قیچی ساختهٔ سال ۱۹۹۰ است که در آن نقش ادوارد، اختراع جدید مخترعی عجیب وغریب را بازی کرده است. ادوارد در ظاهر انسان است اما به دلیل مرگ ناگهانی سازنده اش به جای دستانش قیچی دارد. در این فیلم وینونا رایدر و وینسنت پرایس نقش های مقابل او را ایفا کرده اند. در چندین نقد، ادوارد دست قیچی یکی از بهترین فیلم های برتون معرفی شده است.
او دربارهٔ نقش ادوارد گفته است: من عاشق ادوارد دست قیچی بودم چون هیچ چیز بدبینانه، خسته کننده و ناپاکی در مورد او وجود نداشت. به یاد دارم وقتی برای آخرین بار برای نقش ادوارد گریم می شدم، به خودم در آینه نگاه کردم و با خودم فکر کردم که من دارم با ادوارد خداحافظی می کنم و از این فکر ناراحت شدم. اما در واقع فکر می کنم همهٔ نقش هایم هنوز یک جوری وجود دارند.
همکاری بعدی آنها فیلم اد وود (۱۹۹۴) بود که جانی دپ نقش اد وود، فیلمسازی که بعضی وقت ها از او به عنوان «بدترین کارگردان تاریخ» نام می برند را بازی کرده است. دپ دربارهٔ این فیلم بعداً گفت: «فقط با شنیدن ۱۰ دقیقه دربارهٔ پروژه، آن را قبول کردم.» آن زمان او از فیلم و فیلمسازی ناامید بود. این نقش برای او شانس داشتن زمانی لذت بخش را فراهم کرد. او در این باره گفته است: «کار با کالسکهٔ کروکی عشق من به بازیگری را دوباره جوان کرد.»

تهیه کننده، اسکات رودین، زمانی عنوان کرد: «در واقع جانی دپ در تمام فیلم هایش تیم برتون را بازی می کند.»
همکاری بعدی جانی دپ با تیم برتون فیلم اسلیپی هالو (۱۹۹۹) بود. این فیلم داستانی ماورائی دارد و هنرنمایی دیگری از جانی دپ در نقش ایکابد کرین، کارآگاهی علاقه مند به تحقیقات جرم شناسی است. نقش مقابل او را کریستانا ریچی ایفا کرده است. اسلیپی هالو نشان دهندهٔ مبارزهٔ تیم برتون با سیستم هالیوود بود. جانی دپ برای این نقش از آنجلا لنسبری، رادی مک دوال و بیسیل راتبون الهام گرفته بود. او گفته است: «من همیشه ایکابد را شخصیتی حساس و شکننده که شاید کمی بیش از حد در تماس با شخصیت زنانهٔ درونی خود است، مثل دختربچه ای که ترسیده، تصور می کردم»
او دیگر با تیم برتون همکاری نکرد تا اینکه سال ۲۰۰۵ در چهارمین همکاری اش با برتون، در فیلم چارلی و کارخانهٔ شکلات سازی در نقش ویلی وانکا ظاهر شد. او مدل موی این شخصیت را از آن وینتور الگو برداری کرد. فیلم فروش موفقیت آمیزی داشت و نقدهای مثبتی بر آن شد. جین وایلدر که نقش ویلی وانکا را در نسخهٔ پیشین فیلم، محصول ۱۹۷۱، به تصویر کشیده بود، نسخهٔ جدید فیلم را مورد انتقادی تند قرار داد.
انیمیشن عروس مرده پنجمین همکاری او با تیم برتون است که جانی دپ در آن صداپیشهٔ شخصیت ویکتور ون دورت بوده است. این انیمیشن سپتامبر ۲۰۰۵ به دنبال فیلم چارلی و کارخانهٔ شکلات سازی که ماه ژوئیه اکران شده بود، روی پردهٔ سینما رفت.
او سپس به خاطر نقش آفرینی هنرمندانه در فیلم موزیکال و ترسناک سوئینی تاد: آرایشگر شیطانی خیابان فلیت (۲۰۰۷) برندهٔ دومین جایزهٔ بزرگ خود یعنی جایزهٔ گلدن گلوب بهترین بازیگر مرد فیلم موزیکال یا کمدی و برای سومین بار نامزد جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد شد. او همچنین برای این فیلم برندهٔ جایزه بهترین نقش منفی از جوایز سینمایی ام تی وی در سال ۲۰۰۸ و برندهٔ جایزهٔ ملی فیلم انگلیس شد. در سال ۲۰۰۰ ابتدا تیم برتون یک اجرای ضبط شدهٔ موسیقی فیلم که مربوط به سال ۱۹۷۹ می شد را به او داد. اگرچه جانی دپ به ژانر موزیکال علاقه نداشت اما کم کم نسبت به داستان فیلم علاقه مند شد. او گفته است که برای این نقش از پیتر لری در فیلم عشق دیوانه (۱۹۳۵) الهام گرفته است. دپ آوازهای این شخصیت را در زمان فیلم برداری دزدان دریایی کارائیب: پایان جهان تمرین می کرد. با اینکه او در گروه هایموسیقی فعالیت کرده بود اما در ابتدا مطمئن نبود که بتواند آوازهای استفن ساندهیم را اجرا کند. او نسخه های نمایشی را ضبط و با بروس ویتکین تمرین می کرد تا بتواند آوازهایش را بدون یک مربی آواز حرفه ای به درستی شکل دهد.
کریس نشاویتی در نقدش در مجلهٔ انترتینمنت ویکلی به این فیلم نمرهٔ A منفی داده است و بیان کرد: «بالا و پایینی صدای دپ هنگام آواز خواندن باعث تحیر می شود و با خودت فکر می کنی که او دیگر چه مهارت هایی دارد که نشان نداده است. دیدن دپ در نقش آرایشگری که با تیغ کار می کند تو را یاد ۱۸ سال پیش می اندازد که ادوارد دست قیچی به سرعت درختان را به شکل های مختلف در می آورد و اگر تیم برتون و جانی دپ با هم آشنا نمی شدند ما همهٔ این زیبایی های عجیب را از دست می دادیم»
همکاری بعدی جانی دپ با تیم برتون فیلم آلیس در سرزمین عجایب بود که در نقش کلاه دوز دیوانه بازی درخشانی را ارائه کرده است. در اینفیلم هلنا بونهام کاتر , آن هاتاوی و آلن ریکمن با او هم بازی بوده اند. او دربارهٔ این نقش گفته است: «کلاهدوز دیوانه شخصیت جذابی است. او دیوانه و غیر قابل پیش بینی است. بازی در نقش کلاهدوز دیوانه و جان بخشیدن به تخیل تیم مثل رویایی بود که به واقعیت پیوست.»
جدیدترین همکاری او با تیم برتون، فیلم کمدی-ترسناک سایه های سیاه است که غروب ۱۰ مه ۲۰۱۲ اکران شد. جانی دپ در این فیلم علاوه بر تهیه کنندگی، نقش اول فیلم یعنی خون آشامی ۲۰۰ ساله به نام بارناباس کالینز را نیز ایفا کرده است. دیگر بازیگران این فیلم هلنا بونهام کارتر، اوا گرین و میشل فایفر هستند.
جانی دپ با تیم برتون دوستی بسیار نزدیکی دارد و پدرخواندگی فرزندان او را به عهده گرفته است. او در مورد تیم برتون در مقدمهٔ کتاب برتون به روایت برتون گفته است: دربارهٔ او دیگر چه می توانم بگویم؟ او برادر، دوست و پدر فرزند خوانده ام است. او بی نظیر و شجاع است. او کسی است که به خاطرش تا آخر دنیا می روم و به خوبی می دانم که او هم برای من همین کار را خواهد کرد.

شرکت فیلم سازی

در سال ۲۰۰۴ جانی دپ شرکت فیلم سازی اینفینیتم نیهیل را برای پروژه هایی که خودش بازیگر و یا تهیه کنندهٔ آنهاست تأسیس کرد. نام اینشرکت، لاتین و به معنای «هیچِ بی نهایت» است. جانی دپ مدیرعامل شرکت است و خواهرش کریستی امور اجرایی شرکت را به عهده دارد.
اولین محصول این شرکت فیلم خاطرات عجیب و غریب بود که در سال ۲۰۱۱ تولید شد و از رمانی با همین نام نوشتهٔ هانتر اس تامپسون اقتباس شده بود. نویسنده و کارگردان این فیلم بروس رابینسون است.
دپ دربارهٔ این فیلم گفته است: «خاطرات عجیب و غریب عمل کردن به قولی بود که به هانتر داده بودم. من این رمان را قبل از اینکه چاپ شود پیدا کردم. هانتر آن را در آرشیوش در زیرزمین گذاشته بود. از نثر زیبای آن متعجب شدم. نمی توانستم باور کنم که در سن ۲۲ سالگی آن را نوشته است. با هم تصمیم گرفتیم که آن را به فیلم تبدیل کنیم. از اول این یک کار مشترک بود. حالا به قولم عمل کردم.»
فیلم بعدی این شرکت هوگو به کارگردانی مارتین اسکورسیزی در سال ۲۰۱۱ ساخته شد. این فیلم برندهٔ ۵ جایزهٔ آکادمی اسکار در بخش های: بهترین جلوه های ویژه، بهترین تدوین صداگذرای، بهترین صداگذاری، بهترین فیلم برداری و بهترین کارگردان هنری در سال ۲۰۱۲ شد. محصول بعدی این شرکت فیلم سایه های سیاه به کارگردانی تیم برتون است که ۱۰ مه ۲۰۱۲ اکران شد.

علاقه مندی های دیگر

موسیقی یکی از علاقه مندی های جانی دپ، موسیقی است. او از سن ۱۲ سالگی نواختن گیتار را شروع کرد. سپس به عنوان یک گیتاریست، از گیتار اسلاید برای نواختن آهنگ ناپدید در آلبوم الان اینجا باش (۱۹۹۷) برای گروه اویسیز و همچنین در آهنگ نرو استفاده کرد. او همچنین نوازندهٔ گیتار آکوستیک در فیلم شکلات و آهنگ فیلم روزی روزگاری در مکزیکو بوده است. او دوست شان مک گوان خوانندهٔ گروه پوگس بود و در اولین آلبوم تک خوانی مک گوان با او همکاری کرد. او همچنین عضو گروه پی بود او در کلیپ وسیع پهناور (۱۹۹۱) اثر تام پتی بازی کرده است. و همچنین در کلیپ آلیس اثر آوریل لوین (۲۰۱۰) در نقش کلاهدوز دیوانه هنرنمایی کوتاهی داشت.
او دربارهٔ تأثیر موسیقی عنوان کرده است: «هیچ چیزی مثل موسیقی نیست. هیچ چیزی مثل موسیقی چنین تأثیر عمیقی روی انسان نمی گذارد. موسیقی می تواند احساساتی را در ما به وجود آورد که قبلاً از وجودشان بی خبر بودیم. این جادوی موسیقی روی صحنه، فیلم یا هرجای دیگر است. من عاشق موسیقی هستم. وقتی که کلمات نمی توانند احساسات ما را تحت تأثیر قرار دهند، موسیقی خیلی خوب این کار را انجام می دهد.»
رستوران داری و شراب سازی جانی دپ و ونسا پارادی انگور پرورش می دادند و دارای امکانات شراب سازی در باغ انگورشان در شمال سنت تروپز بودند. او به شراب های فرانسوی از جمله شراب بوردو علاقهٔ بسیار دارد و او همچنین به همراه شان پن , جان مالکوویچ و مایک هاکنل صاحب رستوران-بار فرانسوی من ری در شانزلیزه بود.

زندگی خصوصی

جانی دپ سال ۱۹۸۳ با لوری آن آلیسون ازدواج کرد اما آنها سال ۱۹۸۵ از هم جدا شدند. او بعد از آن ۴ رابطهٔ ناموفق دیگر داشت: در سال ۱۹۸۵ با شریلین فن آشنا شد و رابطه شان ۳ سال طول کشید. بعد با وینونا رایدر در نمایش توپ های بزرگ آتشین در ژوئیه ۱۹۸۹ آشنا شد و از ژوئیه ۱۹۹۰ به مدت ۳ سال با هم نامزد بودند. از سال ۱۹۹۴ به مدت ۴ سال با کیت ماس سوپر مدل انگلیسی نامزد بود.
او سال ۱۹۹۸ در زمان فیلم برداری دروازه نهم با ونسا پارادی بازیگر و خوانندهٔ فرانسوی ملاقات کرد اما بعد از ۱۴ سال زندگی مشترک و با داشتن دو فرزند، در سال ۲۰۱۲ از همدیگر جدا شدند.
جانی دپ و ونسا پارادی دو فرزند دارند: دختری به نام لیلی رز ملودی دپ زادهٔ ۲۷ مه ۱۹۹۹ و پسری به نام جان کریستوفر جک دپ سوم زادهٔ ۹ آوریل ۲۰۰۲. لیلی رز که به بیماری سختی مبتلا شده بود در سال ۲۰۰۷ بهبود یافت. بیماری او نوعی عفونت باکتری اشرشیا کلای بود که نزدیک بود منجر به از کار افتادن کلیه هایش شود و باعث شد که مدتی طولانی در بیمارستان بستری شود. جانی دپ برای تشکر از بیمارستان بزرگ خیابان اورموند، در نوامبر ۲۰۰۷ لباس کاپیتان جک اسپرو را پوشید و ۴ ساعت برای بچه های بیمار کتاب داستان خواند و سال ۲۰۰۸ حدود ۲ میلیون دلار به بیمارستان کمک کرد.
او گفته است: « پدر بودن پایه و اساس محکمی در زندگی، کار و همه چیز است. نمی توانی عشق عمیقی را که نسبت به بچه ها به وجود می آید تصور کنی. پدر شدن من یک تصمیم نبود، بخشی از مسیر شگفت انگیز زندگی بود. قسمت و سرنوشت بود.»
خانوادهٔ دپ قبل از جدایی دپ و پارادی در خانه ای درشهر مودون در حاشیهٔ پاریس، دو خانه در لس آنجلس، جزیره ای در یاهاما (جزیره ای که دپ آن را خریده است) و ویلایی در شهر کوچکی در ۲۰ کیلومتری سنت تروپز در جنوب فرانسه زندگی می کردند. او همچنین یک باغ انگور در همین شهر داشت.
سال ۲۰۱۱ از فرانسه به آمریکا بازگشت چون فرانسه از او خواسته بود که ساکن دائمی آن کشور شود و در این صورت او مجبور می شد به هر دو کشور (آمریکا و فرانسه) مالیات پرداخت کند.
جانی دپ به خاطر لباس های جین پاره ای که می پوشد معروف است. سال ۲۰۱۰ مجلهٔ جی کیو دپ را به عنوان یکی از ۲۵ مرد خوش لباسمعرفی کرد.
خالکوبی جانی دپ حدود ۲۰ خالکوبی دارد که بیشتر آنها نشان دهندهٔ اشخاص و اتفاق های مهم زندگی اش هستند: روی بازوی راستش نیم رخ یک بومی آمریکایی و یک روبان که رویش قبلاً اسم وینونا رایدر نوشته شده بود (Winona forever) و بعد از جدایی شان دو حرف آن را پاک کرد (Wino forever)، لیلی رز (اسم دخترش) بالای قلبش، بتی سو (اسم مادرش) و یک مثلث برعکس روی بازوی چپش، سه قلب در قسمت داخلی بازوی چپش (قلب ها به ترتیب برای ونسا، لیلی رز و جک هستند) و یک پرندهٔ در حال پرواز بر روی آب با کلمه جک (اسم پسرش) روی ساعد راستش (پرنده به سویش پرواز می کند نه اینکه از او دور شود).

اظهار نظر بحث برانگیز دربارهٔ آمریکا

در سال ۲۰۰۳ اظهار نظر جانی دپ دربارهٔ آمریکا در مجله آلمانی اشترن چاپ شد: «آمریکا مثل یک توله سگ لال است که دندان های بزرگی دارد و می تواند گاز بگیرد و آسیب بزند» اما دپ بعدها گفت که مجله اشتباه نقل قول کرده است و این نقل قول از متن برداشته شده و اشترن داستان را به میل خودش نوشته است همان طور که سایت سی ان ان این گفته را از او نقل قول کرد که او از بچه هایش خواسته تا به آمریکا به چشم یک اسباب بازی شکسته نگاه کنند، آن را بررسی کنند، احساسش کنند و بعد رهایش کنند. در هفته نامهٔ نیوزویک چاپ ۱۷ جولای ۲۰۰۶ دوباره نقل قول توله سگ لال در متن نامه ای به مجله چاپ شد. او همچنین با گزارش رسانه ها که گفته اند «دپ ناشناس زندگی کردن در فرانسه و زندگی ساده اش در آنجا را دوست دارد» مخالف است.
او در واکنش به انتشار این سخنان گفته است: «منظور من از توله سگ، مقایسه آمریکا با اروپا بود چون امریکا در مقایسه با کشورهای دیگر جوان است. آمریکا حدود ۲۰۰ ساله است. خجالت آور است که استعاره ای که من استفاده کردم از روی سیاستی افراطی از متن برداشته شده است. من آمریکایی هستم. عاشق کشورم هستم و آرزوهای بزرگی برایش دارم. به همین دلیل است که درباره اش صریح صحبت می کنم و گاهی اوقات نقدش می کنم. من از آزادی که در کشورم وجود دارد خیلی بهره برده ام و ت